Your Thoughts


Wednesday, May 7, 2008

From The Eyes Of A Detective - Part 8

Memang aku tekajut meliat pasal aku inda menyangka makhluk asingnya 100 % macam manusia. Tunggu... Talurrrrrrrr!! Andang manusia jua ni. Usulnya bulat-bulat ku kana tipu oleh Encik Jaini! Mati-mati ku ingatkan makhluk asing rupa-rupanya BANGSA ASING!! Sia-sia saja hatiku kabak-kabak tadi. Bahasa yang dipakai oleh 'makhluk asing' ani memang bahasa jawa pun. Lapas semua pendatang asing atu turun (cahaya yang ku liat tadi, datang dari kapal yang durang naiki) aku mengambil langkah drastik dengan menyergah durang.

Atu bertempiaran durang lari sambil berteriak "Pak polisi!! Bubar!! Bubar!!". Lapas atu apa lagi, main carah pulis tah ku sama durang. Setelah babak bubut-membubut dan uyung-menguyung akhirnya dapat jua ku menangkap seorang.

"Ampun pak!! Saya nggak bersalah!! Saya mau makan angin aja pak!!"dia merayu.

"Penipu!!Siapa namamu?"

"Sudarsono, pak. Pak, ampun!! saya nggak mau pergi ke kantor polisi"

"Sudah jangan banyak omong Sudarsono. Ikut saja kurapak ku ani."

Selepas mendengar perkataan 'kurapak' atu bangang ia tarus. Pikirnya kurapak ani kerepek kali. Biasalah tu culture shock. Lapas atu ku bawalah si Sudarsono atu supaya ikut aku ke rumah Encik Jaini. Mula-mula inda ia mau, tapi lapas ku membagi biskut Tiger sebagai rasuah mau tia jua ia ikut.

Sepanjang perjalanan ku ke rumah Encik Jaini, perasaan marah dalam diriku ani sudah meluap-luap. Berani Encik Jaini atu kan menipu aku. Sesudah sampai, aku pun menekan bell.

"Waduh, besar amat kantor polisi Brunei ini ya pak!!"ujar Sudarsono kekaguman.

"Awu orang Brunei ani kaya-kaya kali ah. Banduan pun hidup mewah jua,"aku membalas. Di dalam hati aku ketawa. Inda sadar kana tipu si Sudarsono ani.

Selang beberapa minit kemudian pintu pun dibuka. Yang membuka atu tidak lain dan tidak bukan Encik Jaini sendiri. Mendidih hatiku meliat ia ani. Tapi ku kawal emosi ku ani. Mun inda terkawal karang masuk ke kubur pulang Encik Jaini ani. Kalau ia ke kubur, besar kemungkinan aku pun turut ke kubur jua kali. Atupun kalau didapati bersalah ulih mahkamah.

"Encik Jaini, berani kita menipu aku ah!! Nya kita makhluk asing!! Ani bukannya makhluk asing!!"teriakku sambil menarik badan Sudarsono.

"Wah bagus detektif ani. Aku suruh membuat rakaman saja. Tapi dengan tubuh-tubuhnya sekali detektif bawa. Syabas, syabas" balas Encik Jaini tanpa rasa bersalah."aku sudah cuba melaporkan arah pulis mengenai kedatangan makhluk asing ani, tapi durang inda pecaya."

"Ani bukan makhluk asing Encik Jaini!! Ani pendatang asing!!"

"Sama jua tu. Makluk asing sama pendatang asing inda sama maksudnya kan?"

Aku tergamam mendengar soalannya. Talur jua ia ani. Berapakah banar gred bahasa melayunya di sekulah dulu. Jadinya baru ku faham yang maksudkannya MAKHLUK ASING atu sebenarnya ialah BANGSA ASING. Kes inda pandai tatabahasa ni ia ani. Macam mana tah jua pulis kan pecaya ia ani.

"Awu "sama" tu maksudnya tu. Manasaja tah,"aku menjawab dengan penuh sarcastic.

"Bah bawa tia makluk asing yang detektif tangkap atu masuk. Ani upahmu sebagaimana yang telah ku janjikan. Lapas ani balik tah kau, biar tia aku saja yang menguruskan hal ani dengan pihak polis," ujar Encik Jaini yang tidak dapat merasa sarcasm dalam kata-kataku sebentar tadi.

Dapat duit atu hilang tarus marahku arah Encik Jaini.

Tapi sebelum balik aku sempat berkata,"Encik Jaini, baik tah kita menghadiri kelas bahasa melayu kali."

Encik Jaini menjadi bengang mendengar akan kata-kataku. Di sebelahnya, Sudarsono ketawa terbahak-bahak kerana faham apa yang aku maksudkan.

-ABIS TIA-

1 comments:

hahahahaha :p

thx dude for this story. Made my day. Wish me luck in my exams.. Aku ingau sudah ni

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More