Your Thoughts


Saturday, May 15, 2010

Pria Terhebat part 2

Setelah menumpaskan Pendekar Kirai Tabal yang kini sudah inda bekirai lagi, aku pun meneruskan perjalananku menuju ke kedai si Ah Chong untuk membeli gula. Sepanjang perjalananku atu, aku menyanyi lagu "Sua Sue Kemoning" untuk menghiburkan hati ku yang keboringan. Al-maklumlah, di zaman ku ani mana ada Ipod Touch. Jangankan Ipod touch, Ipod mini pun nada. Jangankan Ipod mini, Sony Walkman pun alum lagi kana cipta.

Namun nyanyian ku tergendala apabila aku ternampak ada seorang nenek tua berjalan di hadapanku. Bukan saja nyanyian, malah perjalananku pun tergendala ulihnya. Mana inda, berjalan atu macam siput. Barangkali siput pulang kali lagi laju dari kedia. Oleh kerana inda tahan, tanpa sontan-santun aku pun memotong saja nenek tua atu. Mun menunggu kedia, awu, tumbuh taie mata ulihnya.

"Hoi, orang muda,"tiba-tiba nenek tua atu bersuara. "Memotong atu cubatah cakap excuse me dulu!"sambungnya lagi.

Aku pun mengantuti nenek tua atu tanpa rasa bersalah.

"Tu nah excuse me kita maci!"jawapku sambil memberikan senyuman sinis.

"Cis, ani sudah labih ni!"gertak nenek tua atu yang kini sedang melipat kedua-dua lengan baju kurungnya yang bercorakkan Hello Kitty.

Nampaknya satu pergaduhan besar akan berlaku lagi. Memang di zaman ku ani, orang-orangnya suka berkelaie. Salah sikit, berkelaie. Apatah lagi mun salah basar.

Tiba-tiba nenek tua atu lompat ke udara tanpa pengetahuanku. Wow, tua-tuanya pun masih baik ujudnya. Tapi yang calinya ia berjalan perlahannya kalah siput. Sekalinya melumpat, kalah kangaroo. Cemana kan tu. Dalam segi biologi & physics, inda pulang berapa munasabah tu. Cahaya matahari yang silau membuatkan aku payah untuk melihat kemana arah lumpatnya nenek tua atu.

"Buk!"sound effect semasa aku jatuh meniarap ke tanah. Cis, kana terajang dari belakang rupanya. Samseng orang tuanya ani.

"Prak!"sound effect apa lagi ni? Oh rupanya, bunyi tulang nenek tua atu. Patah kali jangan-jangan.

"Wang, tulung ku wang! Patah usulnya tulang belakang ku ani!"nenek tua atu memanggilku.

"Yatah kita atu. Tau sudah tua kan mampus, masih jua samseng-samsengnya kan berkelaie. Nah kita nah!"balasku dengan lagak seorang samseng taie kambing.

"Cis, kurang ajar punya orang muda! Nasib saja kesihatan ku ani inda mengizinkan, mun inda abis gigi-gigi mu atu berterabur!"

Aku meninggalkan nenek tua atu sambil ketawa-ketawa berdahak-dahak, meneruskan perjalananku ke kedai si Ah Chong. Harap-harap lapas ani nada lagi sebarang halangan. Seperti biasa aku menyambung kembali lagu "Sua Sue Kemoning" yang ku nyanyikan tadi.

Antah sudah berapa kali ku menyanyi lagu "Sua Sue Kemoning" atu secara berulang-ulang, akhirnya sampai jua ku ke destinasi tanpa sebarang gangguan. Aku pun memanggil si Ah Chong untuk mengambilkan gula yang ingin ku bali. Selang beberapa minit kemudian, si Ah Chong pun keluar dengan membawa sebungkus gula. Sebelum memberi usin arahnya, aku memeriksa dulu isinya.

"Oi, Ah Chong ani gula cap Kajah Banun ni. Aku mana mau ani! Aku mau gula cap Dang Gaga!"ujarku yang inda puas hati.

"Haiya itu macam pun lu mau komplen ka? Itu gula sama saja. Sudah hujung-hujung pun keluar jadi taie,"balas si Ah Chong.

"Tukar eh! Aku masih jua mau gula cap Dang Gaga atu!"

"Kalau wa inda mau tukar? Apa lu mau buat?"

"Artinya mencari nahas lah kau tu."

Aku pun menyucuk kedua lubang hidung si Ah Chong dan menghumbannya ke udara. Sementara menunggu ia mendarat, aku pun menyimbat seguni gula cap Dang Gaga yang tersimpan di dalam kadainya. Lapas ku mengampaikan usinku, aku pun balik. Untuk menghiburkan hatiku, aku menyanyi lagu "Oi Pak Saloi". Usulnya reputasi ku sebagai seorang pendekar, alum lagi tergugat. Semua pencabarku hari ani ku kalahkan dengan kacang-sekacangnya.

Setelah 5 batu berjalan, akhirnya aku pun sampai ke rumahku. Ku liat babuku sedang menyapu-nyapu di luar rumah. Aku pun mengaga ke arahnya.

"Nah, bu. Gula cap Dang Gaga yang kita pasani tadi ah,"ujarku ke arah babuku tanpa membagi salam. Atu tekajut ia, sampai terbang penyapu lidinya.

"Ih, tekajut ku kau ani eh. Balik kau sudah rupanya,"balasnya.

Aku pun mengunjuk seguni gula cap Dang Gaga atu ke arah babuku dan ia pun memeriksanya.

"Gula jua ni?!"kata babuku. Muanya kini berubah jadi masam. Oh, tidak. Usulnya satu perkara buruk akan berlaku.

"Awu gula. Kita jua bepasan tadi! Gula kan nya kita?"jawapku dengan tenang walaupun yang sebenarnya aku panik.

"Prak!"sound effect yang antah datang dari mana. Oh rupanya tulang kakiku patah bagas kana hambat dengan penyapu lidi babuku. Aku pun tersungkur ketanah sambil meraung kesakitan.

"Aku atu bepasan SIRA, yang kau balikan aku gula, mengapa?!!"jerit babuku sambil melibas-libas penyapu lidinya arah kakiku.

"Ampun bu, ampun! Pendangaranku tadi gula! Ampun!"aku meminta belas kasihan.

"Ada anak, tapi inda dapat diharap! Aku jua yang mesti membuat segala-galanya di rumah ani!"

Sungguhpun aku seorang pendekar yang hebat, babuku atu tah ganya satu-satunya yang inda pernah ku kalahkan. Inda baik melawan indung! Bedusa!

The End

Twitter Delicious Facebook Digg Stumbleupon Favorites More